چرم مصنوعی که به آن چرم تقلبی نیز می‌گویند، ماده‌ای است که برای جایگزینی چرم در اثاثه یا لوازم داخلی، لباس، کفش و سایر موارد استفاده می‌شود که در آن روکشی شبیه چرم مورد نظر است اما جنس واقعی آن مقرون به صرفه یا نامناسب است. چرم مصنوعی با نام‌های زیادی از جمله چرم مصنوعی، چرم مصنوعی، چرم مصنوعی، چرم گیاهی، چرم PU و چرم شناخته می‌شود.

یک روش فعلی استفاده از یک کاغذ آزاد برجسته معروف به کاغذ ریخته گری به عنوان فرمی برای پوشش سطح است که اغلب بافت چرم با دانه بالا را تقلید می کند. این کاغذ رهاسازی برجسته بافت نهایی را منفی نگه می دارد. برای ساخت، کاغذ آزاد با چندین لایه پلاستیک پوشانده شده است. پی وی سی یا پلی اورتان، احتمالاً شامل یک پوشش سطح، یک لایه رنگی، یک لایه فوم، یک چسب، یک لایه پارچه، یک پوشش معکوس. بسته به فرآیند خاص، این لایه ها ممکن است در زمان ادغام خیس یا تا حدی پخته شوند. چرم مصنوعی پخته می شود، سپس کاغذ آزاد برداشته می شود و احتمالاً مورد استفاده مجدد قرار می گیرد.

یک روش تخمیر ساخت کلاژن، ماده شیمیایی اصلی در چرم واقعی، در دست توسعه است.

     چرم مصنوعی چیست؟ یکی از اولین چرم های مصنوعی Presstoff بود. در آلمان قرن نوزدهم اختراع شد و از خمیر کاغذ مخصوص لایه بندی و فرآوری شده ساخته می شد. در طول جنگ جهانی دوم به جای چرم که در شرایط جنگ جیره بندی می شد، بیشترین استفاده خود را در آلمان به دست آورد. Presstoff را می توان تقریباً در هر برنامه ای که معمولاً با چرم پر می شود استفاده کرد، به جز مواردی مانند کفش که به طور مکرر در معرض سایش انعطاف پذیر یا رطوبت قرار می گیرند. تحت این شرایط، Presstoff تمایل به لایه برداری و از دست دادن انسجام دارد.

نمونه اولیه دیگر Rexine بود، یک پارچه چرمی که در انگلستان توسط Rexine Ltd of Hyde در نزدیکی منچستر تولید می شد. از پارچه ای ساخته شده بود که روی آن مخلوطی از نیتروسلولز، روغن کافور، الکل و رنگدانه بود و به شکل چرم برجسته شده بود. از آن به عنوان مواد صحافی و روکش اثاثه یا لوازم داخلی استفاده می‌شد، به‌ویژه برای فضای داخلی وسایل نقلیه موتوری و داخل واگن‌های راه‌آهن تولید شده توسط سازندگان بریتانیایی که از دهه 1920 شروع شد، هزینه آن حدود یک چهارم چرم بود.[5]

پورومریک ها از یک پوشش پلاستیکی (معمولاً پلی اورتان) روی یک لایه پایه فیبری (معمولاً پلی استر) ساخته می شوند. اصطلاح poromeric توسط DuPont به عنوان مشتقی از اصطلاحات متخلخل و پلیمری ابداع شد. اولین ماده پورومریک کورفام دوپونت بود که در سال 1963 در نمایشگاه کفش شیکاگو معرفی شد. کورفام مرکز غرفه دوپونت در نمایشگاه جهانی نیویورک در سال 1964 در شهر نیویورک بود. پس از صرف میلیون‌ها دلار برای بازاریابی محصول برای تولیدکنندگان کفش، DuPont در سال 1971 Corfam را از بازار خارج کرد و حقوق آن را به یک شرکت در لهستان فروخت.

چرم نیز با پوشاندن پایه پارچه ای با پلاستیک ساخته می شود. پارچه می تواند از الیاف طبیعی یا مصنوعی ساخته شود که سپس با یک لایه پلی وینیل کلرید نرم (PVC) پوشانده می شود. چرم در صحافی کتاب استفاده می شود و در قاب دوربین های قرن بیستم رایج بود.

چرم چوب پنبه یک جایگزین با الیاف طبیعی است که از پوست درختان بلوط چوب پنبه ای که فشرده شده است، شبیه به Presstoff ساخته شده است.